ප්‍රථම ටීවී සිහිනය බොඳ වීම.......!!!

අපේ තාත්තගේ ප්‍රධාන ආදායම් මාර්ගය උනේ බිස්නස් ඒ කියන්නේ සිල්ලර කඩයක්.අපේ කඩේට දැන් වයස 25ක් විතර වෙනවා.ඒකට මටත් වඩා වයසයි.අපේ ගමේ ඉදන් ටවුන් එක කිට්ටුවට යනකන් සමුපේ ඇරෙන්න තිබ්බ එකම කඩේ ඒක.ඉතින් ඒ කාලේ ඒ කියන්නේ අසු ගණන් වල අන්තිම කාලේ සහ අනූ ගණන් වල මුල් කාලේ
කිලෝමීටර් තුන හතර විතර දුර ඉදන් අපේ කඩේට සෙනග ඇවිත් තියෙනවා.අනිත් එක ඒ කාලේ වැඩිය බස් තිබිලත් නෑ ඒ වගේම අතුරු පාර වල් වල ඒ කියන්නේ ඉස්සර තිබුන ගුරු පාරවල් දිගේ ඇතුලට වෙන්න ඉන්න අය ගොඩ දුර පයින් එනවා බඩු ගන්න.වෙන එකක් තියා ප්‍රේමදාස ජනාධිපති තුමත් බඩු ගෙනිච්චේ අපේ කඩෙන්.සර්කිට් බංගලාවට යන්න තියෙන්නේ අපේ කඩේ ලගින් ඒ කියන්නේ සර්කිට් හංදියෙන් හැරිලා සර්කිට් පාර දිගේ.ඉතින් සර්කිට් බංගලාවට බඩු ගෙනිච්චේත් අපේ කඩෙන් ප්‍රේමදාස ජනාධිපති තුමා එකෙත් ඇවිත් නවතිනවා නේ එකයි මං කිව්වේ එයත් අපේ කඩෙන් බඩු ගත්තා කියලා.

 කඩේ කරන අතරේ අපේ තාත්තා ගොවිතැනුත් කරා.ඒ කියන්නේ 90 දශකේ තමා එයා හොදටම ගොවිතැන් කලේ.ගොඩක් වෙලාවට වගා කලේ කෙසෙල් එහෙම තමා මොකද ඉස්සර ඇඹිලිපිටිය කෙසෙල් වලට ජනප්‍රියයි නේ.තව වට්ටක්කා,බඩ ඉරිඟු,තල,කුරක්කන්,මුංඇට වගේ එක එක ජාති වගා කළා.පලදාව නෙලන කාලේ මාර සිරා.මට මතකයි ඒ කාලේ වට්ටක්කා තිබ්බ කාලේ කාමරේ වහල ගාවට එනකං වට්ටක්කා පුරෝලා  තිබ්බා.මුංඇට තිබ්බ කාලේ කාමරේ පිරෙන්න මුංඇට  මං මාර ආසයි වට්ටක්කා ගොඩවල් උඩ මුංඇට ගොඩවල් උඩ නැගලා වහල අල්ලන්න මොකද පොඩි කාලේ එච්චර ලේසියෙන් එච්චර උඩ නගින්න චාන්ස් තිබ්බේ නැති නිසා.මුං කරල් ඇට ගන්න සුද්ධ කරන එකත් පට්ට ආතල් වැඩක් ඒ කාලේ පොඩි නිසා ඒවා දිහා බලන් ඉන්න එක ඇරෙන්න ඒ වැඩේට සම්බන්ද වෙන්න දුන්නේ නෑ.

අනිත් ආතල් වැඩේ තමා  තල වවපු කාලේ.හේනේ තල කපලා මිටි බැදලා ගෙදර ගෙනත්  තමා වේලන්නේ.ඒ කාලෙට ගෙදර මිදුල පුරා ගොම ගානවා ඒ ඇයි කියන්න දන්නේ නෑ.ඒත් අවුල තමා නයි කුඹි එන එක මොකක් නිසාද මන්දා අම්බානෙට කුඹි එනවා.තව එකක් තමා තල මිටි අස්සේ ඇවිත් සර්පයෝ රිංගනවා,ඒ කාලෙට වැරදිලාවත් ගෙදර දොරවල් ඇරලා තියන්නේ නෑ.මොකද සර්පයෝ ගෙට එයි කියලා.අනිත් එක අම්මා යන්න දෙන්නෙත් නෑ තල මිටි ගාවට මොකද ඒවගේ බූව ගෑ වුනාට පස්සේ හොද කැසිල්ලක් එන නිසා.

මෙන්න මේ වගේ තමා අපේ ෆැෂන් වැල් තිබ්බ මැස්සත් හදලා තිබ්බේ හැබැයි ඒක නම් මීටර් 200කට කිට්ටු වෙන්න දිගට තිබ්බා 

තාත්තට ඉඩම් කීපයක් තිබ්බට මට හොදට මතක එක ඉඩමක කල වගා ගැන අනිත් ඒවා ගැන එච්චර මතකයක් නෑ,මට මතක එක තමා අපිට තිබ්බ ලොකුම එක.ඒක අක්කර 5 විතර ඇති මයේ හිතේ.ඉඩම තිබ්බේ අපේ ගෙදර ඉදන් කිලෝමීටර් 1ක් එකහමාරක් විතර දුරින්.ඉඩම වටේම වැට ගහලා ඇතුල් වෙන්න ඉදිකඩක් හදලා තිබ්බා.ඉඩම මැද හරියට වෙන්න පොඩි පැලක් හදලා තිබ්බා.ඉදිකඩ ළග ඉදං පැල ලගට එනකං දිගට පාර දෙපැත්තේ ෆැෂන් පෘට් වැල් ඉන්දලා තිබ්බා ඒවා යන්න මැස්සක් හදලා තිබ්බා ඒ කියන්නේ අපි යන පාරට උඩින් ෆැෂන් වල ගිහිල්ලා පාරට හෙවන වැටිලා වැල් මැස්ස පිරෙන්න වැවුනට පස්සේ පුදුම ලස්සනක් තිබ්බේ.මං එකයි තාමත් ඒ කාලෙට ආස.අනිත් පැත්තේ අක්කර භාගයක් විතර ගස් කජු ඒ කියන්නේ කජු පුහුලන් ඉන්දවලා තිබ්බා ඉතුරු ටිකේ තමා වගා කලේ.

ඉඩම අයිනෙන් පොඩි ආරක් ගලාගෙන ගියා.එකේ වතුර විතරක් මදි ගොවිතැන් වලට මොකද ආරේ වතුර හැමදාම ඇත්තෙත් නෑ.ඉතින් ඒක නිසාම තාත්තා ඉඩම කොනේම ලොකු වගා ළිදක් කැපුවා.ඒක කොහොම හරි ඒ කාලේ ඒ වගා ලිඳ ඇඹිලිපිටියෙන්ම හරි රත්නපුර දිස්ත්‍රික්කේන්ම හරි හොදම ලිඳ වෙලා තිබ්බා.ඉතින් ඒක නිසා ජාතික රුපවාහිනියේ කෘෂිකර්ම වැඩසටහනකින් එනවා කිව්වා ඒක වීඩියෝ කරන් යන්න සහ විස්තර දැනගන්න කියලා,මාත් ටීවී එකට මුණ දාගන්න පුළුවන් නේ කියලා හරි සන්තෝසෙන් හිටියේ.ඉතින් ජාතික රුපවාහිනියේ කට්ටිය හේනට යන පාර එහෙමත් කලින් අහගෙන තිබ්බේ.අපි ඒ ගොල්ලෝ එනවා කිව්ව වෙලාව කිට්ටු කරන් ඒ අයට තේ බොන්න දෙන්න ජාතිත් අරං ෂෝර්ට් කට් එකකින් ඉඩමට යන්න ගියේ ඉක්මනට යන්න ඕනේ කියලා,

අනේ..... මගේ හීන ඔක්කොම වතුරේ,එයාලා එනවා කිව්ව වෙලාවට කලින් ඇවිත් වීඩියෝ ෂූට් එක කරගෙන හේනේ වැඩට හිටිය අයගෙන් ලිඳ ගැන විස්තර අරගෙන අපි එන්න කලින් ගිහිල්ලා තවත් මොකක්දෝ වීඩියෝ ෂූට් එකකට යන්න ඕනේ කියලා.මං පොඩි එකාගේ හිත ගොඩාක් සිදුනා එදා නම් මොකෝ බලාපොරොත්තු ගොඩාක් වතුරේ ගිය නිසා.හරි කමක් නෑ මුණ දාගන්න බැරි උනාට අපේ ළිඳ හරි ටීවී එකේ පෙන්නනවා නේ කියලා හිටියා ඒ ගොල්ලෝ කිව්වා දවසට බලන්න.ඒත් කොහෙන්ද අප්පා මට එච්චර වාසනාවක් පෙන්නනවා කිව්ව දවසේ උදේ ඉදං රෑ වෙනකන් කරන්ට් තිබ්බේ නෑ ගෙදරට.ඔන්න ඔහොම තමා මගේ ටීවී එකට මුණ දීමේ සිහිනය බිදුණේ.


පහු පහු වෙද්දී කඩේට තරගකාරිත්වය වැඩි වෙද්දී හන්දියේ කඩ එක දෙක අලුතින් වැටෙද්දී කඩේ වැටෙන්නේ නැතුව පවත්වාගෙන යන්න තාත්තගේ කළමනාකාරිත්වය ඕනේ උනා,මොකද කඩේ වැඩ කරන පිට මිනිස්සුන්ට කඩේ දියුණුවට අවශ්‍ය තීරණ ගන්න තෙරුම්ක් නෑ නේ.ඉතින් එක නිසා තාත්තගේ සම්පුර්න අවදානය  කඩේ වෙනුවෙන් යෙදුනා ගොවිතැන් නැවතුනා.මොකද තාත්තා ළග හිටියේ නැත්නම් හේනේ වැඩ කරන මිනිස්සුන්ගේ උපරිම කාර්යක්ෂමතාව නැති වෙනවා.උන් එතකොට වැඩියෙන කරන්නේ කයිය ගහ ගහ ඉන්න එක.මේ කාර්යබහුලත්වය නිසා පස්සේ තාත්තා ඔක්කොම ඉඩම් වල දීර්ඝ කාලීන භෝග වගා කළා.